Tylko trzy dni (od 25 do 27 września) będzie trwała wystawa malarstwa Martyny Czech z kolekcji dwójki warszawskich kolekcjonerów: Piotra Bazylko
i Tomasza Pasieka.
Choć artystka jest jedną z najbardziej cenionych malarek młodego pokolenia w Polsce, wystawa, zatytułowana „Martyna Czech. Budzi emocje”, będzie jej pierwszym indywidualnym pokazem w Warszawie. Wydarzenie organizowane jest przez Clay.Warsaw w ramach cyklu Clay.Art.
Kuratorką wystawy jest Ewa Tatar, która tak pisze o malarstwie Martyny Czech: „Proste kompozycje, ciasno kadrowane sceny najczęściej są dosadne, wręcz brutalne. Obserwuje, czasami obśmiewa. Nie moralizuje. Pracuje w oparciu
o przeżyte. Rzeczy i stany, których nie da się zapomnieć. Wobec ludzi jest bezlitosna.”
Martyna Czech (rocznik 1990), od swojego debiutu na Biennale Malarstwa Bielska Jesień w 2015 roku, gdzie otrzymała Grand Prix, przebojem zdobyła sobie pozycję w polskim malarstwie. Aż siedem jej prac zakupiło do swojej kolekcji Muzeum Sztuki Nowoczesnej. Również kolekcjonerzy prywatni doceniają twórczość artystki. Piotr Bazylko i Tomasz Pasiek, którzy w swoich zbiorach mają bogatą kolekcję płócien Martyny, zdecydowali się pokazać je w ramach indywidualnej wystawy.
„Mój pierwszy obraz Martyny Czech kupiłem na próbę, trochę bez przekonania. I wpadłem.” – mówi Tomasz Pasiek. A Piotr Bazylko dodaje: „Ja wpadłem już dawno. Co mnie wciągnęło? Autentyczność sztuki Martyny. Nie ma w niej miejsca na udawanie. A przy tym Martyna ma świetne wyczucie koloru.”
Dlaczego malarstwo Martyny Czech budzi tak dużo emocji? Czy warszawska publiczność doceni jej twórczość? O tym będzie można się przekonać już od 25 do 27 września. Przez trzy dni, w niebanalnej przestrzeni kreatywnej Clay.Warsaw, malarstwo Martyny Czech z kolekcji Piotra Bazylko i Tomasza Pasieka w autorskim wyborze Ewy Tatar.
Wystawa organizowana jest w ramach prowadzonego przez Clay.Warsaw projektu Clay.Art, promującego sztukę najnowszą i współczesną, a także jej kolekcjonowanie. To już trzecie wydarzenie w tej praskiej przestrzeni. W ubiegłym roku mogliśmy oglądać wystawę prac Pawła Śliwińskiego “Wielcy gryzący bułki” oraz „Opłatki” Pawła Bownika
